Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to gain with money

  • 1 pretium

    prĕtĭum, ii, n. [Sanscr. root par-, pana (for parna), wager, loan; Gr. pi-praskô, to sell; priamai, to buy; cf. pornos], that for or by which any thing is bought or sold (class.).
    I.
    Lit., money spent for any thing:

    nil pretio parsit, filio dum parceret,

    Plaut. Capt. prol. 32:

    femina... urbem Exiguam pretio posuit,

    for money has founded a small city, Verg. A. 4, 211:

    vectigalia parvo pretio redempta habere,

    for little money, cheaply, Caes. B. G. 1, 18:

    pretio mercari ordinem senatorium,

    to purchase, to gain with money, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122:

    permutare pretio noluit, aliāve merce,

    Plin. 9, 55, 81, § 171.—
    B.
    In gen., money, wealth, etc. ( poet.), Ov. P. 2, 8, 6:

    in pretio pretium nunc est,

    id. F. 1, 217:

    converso in pretium deo,

    i. e. into a shower of gold, Hor. C. 3, 16, 8.—
    II.
    Transf., worth, value, price.
    A.
    In gen.: nec mi aurum posco nec mi pretium dederitis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 200 Vahl.):

    pretium statuere merci,

    to set, fix, Plaut. Mil. 3, 1, 133:

    pretium certum constituere,

    Cic. Att. 12, 33, 1:

    enumerare,

    id. Rosc. Am. 46, 133:

    pacisci pro re aliquā,

    to agree upon, settle, id. Off. 3, 29, 107:

    exsolvere,

    Plaut. Men. 5, 6, 26:

    quibus hic pretiis porci veneunt?

    at what prices are they sold here? id. ib. 2, 2, 15:

    vendere aliquid pretio suo,

    id. Pers. 4, 4, 30; id. Ps. 1, 2, 36:

    parare sibi pretio aliquid,

    id. Merc. 2, 3, 7:

    multi extulerunt eorum pretia,

    Varr. R. R. 3, 6, 6:

    jacent pretia praediorum,

    are low, down, fallen, Cic. Rosc. Com. 12, 33.—
    B.
    Esp.
    1.
    In phrases: magni, parvi pretii esse, to be high or low in price, of much or little worth, of great or of small value:

    nullus est tam parvi pretii, quin,

    Plaut. Aul. 4, 10, 60:

    ne tu habes servum graphicum, et quantivis pretii!

    id. Ep. 3, 3, 29:

    agrum majoris pretii nemo habet,

    Ter. Heaut. 1, 1, 12:

    noli spectare, quanti homo sit: parvi enim pretii est, qui jam nihil est,

    Cic. Q. Fr. 2, 2, 4:

    de illis potissimum jactura fit, quia pretii minimi sunt,

    Sall. Or. ad Caes. 2, 9: pretium habere, to have a value, to be worth something:

    vendat oleum, si pretium habeat,

    Cato, R. R. 2, 7:

    annona porro pretium nisi in calamitate fructuum non habet,

    Cic. Verr. 2, 3, 98, § 227; but also: pretium habere, to have a price, be for sale:

    quis ignorat quin id longe sit liberalibus disciplinis dignissimum, non vendere operam: cum pleraque hoc ipso possint videri vilia, quod pretium habent,

    Quint. 12, 7, 8; hence: pretium non habere, to have no price, be above price (late Lat.):

    nihil esse pretiosius, immo eum pretium non habere testatur,

    Aug. Serm. 36, 8: in pretio esse, to be of worth, value, or estimation, to be in repute:

    tum coquus in pretio esse (coeptus),

    Liv. 39, 6, 9:

    nec in pretio fertilis hortus erat,

    Ov. F. 5, 316; Plin. 33, 1, 6, § 22: in pretio habere, to regard as of value:

    in magno pretio habere,

    Sen. Ep. 75, 11:

    aurum et argentum in pretio habent,

    Tac. G. 5;

    for which cf.: pudebat libertatis majus esse apud feminas quam apud viros pretium,

    Curt. 8, 2, 28: pretium facere, to fix or set a price or value; of a seller: indica, fac pretium. Do. Tua merx est;

    tua indicatio est,

    Plaut. Pers. 4, 4, 37;

    of a purchaser: quis faceret pretium, nisi qui sua perdere vellet Omnia?

    Mart. 1, 86, 7; Dig. 10, 3, 19.—
    2.
    Wages, reward (mostly poet.):

    pro pretio facio ut opera appareat,

    Plaut. Ps. 3, 2, 59:

    operam Epidici nunc me emere pretio pretioso velim,

    id. Ep. 1, 2, 17:

    reddere alicui pro benefactis,

    id. Capt. 5, 1, 20:

    palmae pretium victoribus,

    Verg. A. 5, 111.—
    III.
    Trop., worth, value:

    quales ex hac die experiundo cognovit, perinde operae eorum pretium faceret,

    would estimate their services, Liv. 27, 17:

    sive aliquod morum Est pretium,

    Ov. Tr. 1, 9, 43: corticis etiam ad medicamenta pretium est, Plin, 12, 25, 54, § 118; 12, 19, 43, § 95.—
    B.
    Transf., pay, hire, wages, reward, price (cf.: stipendium, merces).
    1.
    In a good sense: majores seorsum atque diversum pretium paravere bonis atque strenuis, decurionatus... aliosque honores, Cato ap. Fest. s. v. optionatus, p. 201 Müll.; so,

    = praemium (opp. poena), ita et pretium recte facti triumphum haberet L. Paulus pro egregie bello gesto,

    Liv. 45, 37, 5:

    ut pretium honoremque debito beneficio addat,

    id. 45, 14, 1:

    cum pro cujusque merito consul pretia poenasque exsolvisset,

    id. 26, 40, 15 Weissenb. ad loc.:

    satis ampla pretia,

    prizes, id. 21, 43, 6:

    virtutum pretium,

    Sen. Clem. 1, 1, 1.— Plur.: tam longā valetudine conflictabatur, ut haec tanta pretia vivendi mortis rationibus vincerentur, rewards of living, i. e. motives for living, Plin. Ep. 1, 12, 4.—Esp. in phrase pretium curae, and more freq. pretium operae, a reward for trouble:

    mihi visum est pretium curae, ipsum, senatus consultum quaerere,

    seemed to me worth the trouble, worth while, Plin. Ep. 8, 6, 2:

    est pretium curae cognoscere, etc.,

    Juv. 6, 474: facturusne operae pretium sim, etc.,... nec satis scio, what will pay for the trouble, Liv. praef.:

    operae pretium habent libertatem, civitatemque,

    id. 25, 6; 21, 43: audire est operae pretium, etc., Enn. ap. Acron. ad Hor. S. 1, 2, 37 (Ann. v. 454 Vahl.); so Liv. 3, 26, 7: reddere opis pretium pro factis, Enn. ap. Sen. Ep. 108 (Epigr. v. 6 Vahl.):

    quo in genere est operae pretium diligentiam majorum recordari,

    it is worth while, Cic. Agr. 2, 27, 73:

    captā urbe, operae pretium fore,

    Sall. J. 81, 2;

    so without operae (post-Aug.): Germanico pretium fuit convertere agmen,

    thought it of importance, Tac. A. 1, 57:

    ni pretium foret Pisonis sententias noscere,

    were it not worth while, were it not of importance, id. ib. 2, 35:

    posse eum, si operae pretium faciat, principem popularium esse,

    if he does any thing worth while, any thing of importance, Liv. 25, 30: duos servos ad hostes transfugisse et operae pretium fecisse, have done valuable service, Quadrig. ap. Sen. Ben. 3, 23:

    scriptor minime utilis, cujus libro adtingere nullum pretium operae sit,

    Gell. 12, 2, 1; so,

    operis pretium est,

    Sil. 16, 45.—
    2.
    In a bad sense (i. q. poena), reward, punishment, like the Gr. timê, misthos ( poet.): si malos imitabor, tum pretium pro noxā dabis, Liv. And. ap. Non. 365, 27:

    verbera, compedes, molae... haec pretia sunt ignaviae,

    Plaut. Men. 5, 6, 10:

    ego pretium ob stultitiam fero,

    Ter. And. 3, 5, 4:

    et peccare nefas, aut pretium est mori,

    Hor. C. 3, 24, 24:

    ille crucem pretium sceleris tulit, hic diadema,

    Juv. 13, 105.—Of bribery:

    adduci pretio ad hominem condemnandum,

    Cic. Caecil. 10, 29:

    pretio judicem corrumpere,

    id. ib. 25, 72:

    nec prece, nec pretio a rectā viā deduci,

    Auct. Her. 3, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pretium

  • 2 avidus

    ăvĭdus, a, um, adj. [1. aveo], longing eagerly for something (either lawful or unlawful), desirous, eager, earnest, greedy (diff. from avarus, q. v.).
    I.
    In gen., constr. with gen., in with acc., dat., or absol.
    (α).
    With gen.:

    cibi,

    Ter. Eun. 5, 4, 16:

    Romani semper appetentes gloriae praeter ceteras gentes atque avidi laudis,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    festinatio victoriae avida,

    id. Phil. 3, 1; so,

    potentiae, honoris, divitiarum,

    Sall. J. 15, 4:

    avidissimus privatae gratiae, id. H. Fr. (Orat. Cottae ad Popul. p. 245 Gerl.): turba avida novarum rerum,

    Liv. 1, 8, 6:

    avidus poenae (sc. sumendae),

    id. 8, 30, 13:

    libidinum,

    Hor. C. 1, 18, 11:

    futuri,

    id. A. P. 172 et saep.:

    belli gerundi,

    Sall. J. 35, 3: malefaciundi, id. H. Fr. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 343 (p. 251, n. 116 Gerl.):

    avidior properandi,

    id. H. Fr. 4, 30 Gerl.:

    videndi,

    Ov. M. 10, 56 et saep.— Poet. with inf. (inst. of gen. of gerund.):

    avidi committere pugnam,

    Ov. M. 5, 75:

    cognoscere amantem,

    id. ib. 10, 472:

    Chaos innumeros avidum confundere mundos,

    Luc. 6, 696 al. —A. more remote gen. relation is found in Lucr.:

    Humanum genus est avidum nimis auricularum,

    in respect of, Lucr. 4, 594.—
    (β).
    With in with acc.:

    avida in novas res ingenia,

    Liv. 22, 21, 2:

    avidae in direptiones manus,

    id. 5, 20, 6.—
    * (γ).
    With dat.:

    servorum manus subitis avidae,

    Tac. H. 1, 7.—
    (δ).
    Absol. and transf. to inanimate things:

    ita sunt avidae (aures meae), etc.,

    Cic. Or. 29, 104:

    avidi cursus frena retentat equi,

    Ov. P. 3, 9, 26:

    avidae libidines,

    Cic. Sen. 12, 39:

    amor,

    Cat. 68, 83:

    cor,

    Ov. Tr. 3, 11, 58:

    pectus,

    id. H. 9, 161:

    amplexus,

    id. M. 7, 143.—
    II.
    Esp
    A.
    Eager for gain, avaricious, covetous, greedy of money, = avarus:

    me dices avidum esse hominem,

    Plaut. Ps. 5, 2, 34; id. Aul. prol. 9; 3, 5, 12; id. Bacch. 2, 3, 43:

    Sed habet patrem quendam avidum, miserum atque aridum,

    Ter. Heaut, 3, 2, 15:

    divitiasque Conduplicant avidi,

    Lucr. 3, 71:

    aliquantum ad rem avidior,

    Ter. Eun. 1, 2, 51:

    grati animi, non appetentis, non avidi signa proferri perutile est,

    Cic. de Or. 2, 43, 182; id. Rosc. Com. 7 fin.:

    avidae manus heredis,

    Hor. C. 4, 7, 19 al. —
    B.
    Eager for food, hungry, greedy, voracious, gluttonous:

    Avidos vicinum funus et aegros Exanimat,

    Hor. S. 1, 4, 126:

    convivae,

    id. ib. 1, 5, 75: Noli avidus esse in omni epulatione, * Vulg. Eccli. 37, 32.— Poet.:

    Efficit ut largis avidum mare fluminis undis,

    insatiable, Lucr. 1, 1031:

    Exitio est avidum mare nautis,

    Hor. C. 1, 28, 18:

    morbus,

    Lucr. 6, 1236:

    manus Mortis,

    Tib. 1, 3, 4:

    ignis,

    Ov. M. 9, 234; 12, 280:

    flammae,

    id. ib. 9, 172:

    morsus,

    id. ib. 4, 724 et saep.—
    C.
    In Lucr. of space as swallowing up objects, wide, large, vast:

    Inde avidei partem montes silvaeque ferarum Possedere,

    Lucr. 5, 202: avido complexu quem tenet aether id. 2, 1066; so id. 5, 470.— Adv., eagerly, greedily, etc.
    a.
    Anteclass. form ăvĭdĭter: invadere pocula, Val. Antias ap. Arn. 5, p. 155; so App.: merum ventri ingurgitare, Met. 4, p. 145, 27.—
    b.
    Class. form ăvĭdē: ab ludis animus atque aures avent avide exspectantes mentium, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 83 Müll. (Trag. v. 71 Vahl.); Lucr. 4, 1108:

    adripere Graecas litteras,

    Cic. Sen. 8, 26:

    adpetere aliquid,

    id. ib. 20, 72:

    exspectare aliquid,

    id. Att. 12, 40; 16, 10:

    jam bibit avide,

    Suet. Tib. 59:

    pransus,

    Hor. S. 1, 6, 127 al. — Comp.:

    avidius se in voluptates mergere,

    Liv. 23, 18, 11:

    procurrere,

    id. 34, 15, 4:

    avidius vino ciboque corpora onerant,

    id. 41, 2, 13:

    vesci,

    Suet. Calig. 18.— Sup.:

    avidissime exspectare aliquid,

    Cic. Phil. 14, 1:

    credere aliquid,

    Plin. 5, 1, 1, § 4:

    adprehendere palmam,

    id. 14, 22, 28, § 147.

    Lewis & Short latin dictionary > avidus

  • 3 recipiō

        recipiō cēpī (recepsō for recēperō, Ct.), ceptus, ere    [re+capio].    I. To take back, bring back, carry back, retake, get back, regain, recover: dandis recipiendisque meritis, by an exchange of services: si velit suos recipere, obsides sibi remittat, Cs.: reges, L.: canam, recepto Caesare felix, H.: Tarentum, recaptured: praeda recepta est, L.: Pectore in adverso ensem Condidit, et recepit, drew out again, V.: suos omnīs incolumes (sc. ex oppido in castra), withdraw, Cs.: cohortes defessos, Cs.: Illum medio ex hoste, rescue, V.—With pron reflex., to draw back, withdraw, betake oneself, retire, retreat, escape: se ex hisce locis: se ex fugā, Cs.: se recipiendi spatium, L.: se ad Caesarem, Cs.: ex castris in oppidum sese, Cs.: rursus se ad signa, Cs.: se in novissimos, L.: sub murum se, Cs.: eo se, Cs.: Neque sepulcrum quo recipiat habeat, portum corporis (sc. se), Enn. ap. C.—Fig., to bring back: (vocem) ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum.— To get back, receive again, regain, recover, repossess: antiquam frequentiam recipere urbem pati, L.: et totidem, quot dixit, verba recepit, got back, O.: quam (vitam) postquam recepi, recovered, O.: animam, T.: a pavore recepto animo, L.: voltumque animumque, O.: mente receptā, H.—With pron reflex., to betake oneself, withdraw, retire: ad frugem bonam: ad reliquam cogitationem belli, Cs.— To recover, collect oneself, resume self-possession: ut me recepi: nullum spatium recipiendi se dedit, L.: se ex terrore, Cs.: totā me mente, O.—    II. To take to oneself, take in, admit, accept, receive, welcome: Excludor, ille recipitur, T.: Xerxem, await the attack of: hos tutissimus portus recipiebat, Cs.: Mosa ex Rheno recepta insulam efficit, Cs.: equus frenum recepit, submitted to, H.: Hominem amicum ad te, T.: hominem ad epulas: gentes in civitatem receptae: deorum in templa, H.: Ilergetes in ius dicionemque, L.: reges in amicitiam, S.: sidera in caelo recepta, O.: tecto recipi, Cs.: illum suis urbibus: oppido ac portu recepti, Cs.: legatos moenibus, S.: eum domum suam: ut domum ad se quisque hospitio reciperet, Cs.—Of money or income, to take in, receive, collect, acquire, gain: pecuniam ex novis vectigalibus: pecunia, quae recipi potest.—Of weapons or fetters, to submit to, accept, receive, expose oneself to: necesse erat ab latere aperto tela recipi, Cs.: ferrum: donec (equus) frenum recepit, H.—Of places, to seize, capture, take, possess, occupy: Praeneste per deditionem, L.: oppido recepto, Cs.: rem p. armis, S. —Fig., to take upon oneself, assume, receive, accept, admit, allow: in semet ipsum religionem, to burden himself with, L.: antiquitas recepit fabulas: nec inconstantiam virtus recipit: timor misericordiam non recipit, Cs.: casūs recipere (res), be liable to, Cs.: re iam non ultra recipiente cunctationem, L. — To take up, undertake, accept, assume: causam Siciliae: id facere, quod recepissem, T.: officium. — To assume an obligation, pledge oneself, take the responsibility, be surety for, warrant, promise, engage: ad me recipio; Faciet, T.: promitto in meque recipio, fore eum, etc.: promitto, recipio, spondeo, Caesarem talem semper fore, etc.: facturum, quod milites vellent, se recepit, L.: fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me, had given him a solemn assurance: ea, quae tibi promitto ac recipio: mihi in Cumano se defensurum, etc.: postulabat ut... id ipsi fore reciperent, Cs.—Of a magistrate, with nomen, to entertain a charge against, enter as an accused person, indict: nomen absentis: appellantibus nemo erat auxilio, quin nomina reciperentur, L.
    * * *
    recipere, recepi, receptus V
    keep back; recover; undertake; guarantee; accept, take in; take back

    Latin-English dictionary > recipiō

  • 4 cupiditas

    cŭpĭdĭtas, ātis ( gen. plur. rarely -tatium, Cic. Sest. 66, 138; Sen. Ep. 5, 7), f. [cupidus], a desire, wish, longing, in a good and (more freq.) in a bad sense.
    I.
    In a good sense, a longing, desire.
    (α).
    With gen.:

    insatiabilis quaedam veri videndi,

    Cic. Tusc. 1, 19, 44:

    cognoscendi,

    id. ib.:

    imitandi,

    id. Brut. 92, 317:

    mirabilis pugnandi,

    Nep. Milt. 5, 1 al.:

    justi et magni triumphi,

    Cic. Pis. 25, 59:

    gloriae,

    id. ib.:

    mira studiorum,

    Tac. Or. 2:

    cibi,

    appetite, Cels. 2, 3 al. —
    (β).
    With ad:

    tanta cupiditas ad reditum,

    Cic. Phil. 1, 4, 9:

    tanta ad venandum,

    Curt. 9, 1, 33.—
    (γ).
    Absol.:

    nimis flagrare cupiditate,

    Cic. de Or. 1, 30, 134:

    nimis confidere propter cupiditatem,

    on account of warm desire, id. Off. 1, 21, 73:

    de voluntate tuā, ut simul simus, vel studio potius et cupiditate non dubito,

    eager longing, id. Att. 12, 26, 1; cf.: tanta erat magnificentia apud opulentiores, cupiditas apud humiliores, devotion, enthusiasm, Auct. B. G. 8, 51 fin.
    II.
    In a bad sense, a passionate desire, lust, passion, cupidity.
    A.
    In gen.
    (α).
    With gen.:

    pecuniae,

    Caes. B. G. 6, 22; Quint. 7, 2, 30 al.:

    praedae,

    Caes. B. G. 6, 34:

    praeceps et lubrica dominandi,

    Cic. Phil. 5, 18, 50:

    laedendi,

    Quint. 5, 7, 30:

    diutius exigendi mercedulas,

    id. 12, 11, 14 et saep. —
    (β).
    Absol.:

    vel libido vel cupiditas,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    vita maxime disjuncta a cupiditate,

    id. Rosc. Am. 14, 39:

    caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    mala,

    Ter. Heaut. 1, 2, 34:

    vita hominum sine cupiditate agitabatur,

    Sall. C. 2, 1:

    indomitas cupiditates atque effrenatas habere,

    Cic. Verr. 2, 1, 24, § 62; cf.:

    domitas habere libidines, coërcere omnes cupiditates,

    id. de Or. 1, 43, 194 et saep.:

    P. Naso omni carens cupiditate (i. e. non appetens provinciam),

    id. Phil. 3, 10, 25:

    temeritatem cupiditatemque militum reprehendit,

    immoderate love of fighting, Caes. B. G. 7, 52.—
    b.
    Carnal desire, lust, Plin. 36, 5, 4, § 21;

    of animals,

    Col. 6, 27, 4.—
    2.
    Transf., the object of desire (cf. epithumia):

    alicujus ex inpurissimis faucibus inhonestissimam cupiditatem eripere,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19; cf. id. Scaur. 14, 45.—
    B.
    In partic.
    1.
    A passionate desire for money or other possessions; avarice, cupidity, covetousness:

    nisi ipsos caecos redderet cupiditas et avaritia et audacia,

    Cic. Rosc. Am. 35, 101;

    so with avaritia,

    Quint. 12, 1, 6; Suet. Dom. 9:

    et contemptus pecuniae et cupiditas,

    Quint. 7, 2, 30;

    opp. abstinentia,

    Suet. Dom. 9; 10:

    cupiditas causa sceleris fuit,

    Quint. 5, 12, 6 Spald.; 3, 5, 10; 5, 10, 34; Suet. Calig. 44 al.—
    b.
    The passion of love:

    cupiditatis ardor,

    Curt. 8, 4, 27:

    insana,

    Val. Max. 7, 3, 10:

    aliquam non cupiditate tantā diligere, ut, etc.,

    Suet. Calig. 24.—
    c.
    Greediness of gain in trade, usury, overreaching, fraud, Cic. Att. 1, 17, 9.—
    d.
    The lust of power, ambition (post-Aug.):

    non te propria cupiditas, sed aliena utilitas principem fecit,

    Plin. Pan. 7.—
    2.
    An undue partiality, spirit of party:

    (testes) aut sine ullo studio dicebant, aut cum dissimulatione aliquā cupiditatis,

    Cic. Fl. 10, 21; 26, 64; id. Planc. 17, 43; Liv. 24, 28, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > cupiditas

  • 5 manubiae

    mănŭbĭae, ārum (in sing., v. infra, II.), f. [1. manus].
    I.
    In milit. and legal lang.
    A.
    Lit.: money obtained from the sale of booty (opp. praeda, the booty itself). Of this money, one part was put into the ærarium, one was given to the soldiers, and the remainder to the general; this last part was usually expended by the general on public buildings: aliud omnino praeda est, ut in libris rerum verborumque veterum scriptum est, aliud manubiae. Nam praeda dicitur corpora ipsa rerum, quae capta sunt: manubiae vero appellatae sunt pecunia a quaestore ex venditione praedae redacta, etc.... Est tamen nonnusquam invenire, ita scripsisse quosdam non ignobiles scriptores, ut aut temere aut incuriose praedam pro manubiis et manubias pro praeda posuerint, etc.... Sed enim, qui proprie atque signate locuti sunt, manubias pecuni [p. 1111] am dixerunt, Favorin. ap. Gell. 13, 24, 25 sq.; Cato ap. Front. Ep. ad Anton. 1, 2 Mai.:

    qua ex praeda aut manubiis haec abs te donatio constituta est?

    Cic. Verr. 2, 3, 80, § 186;

    so with praeda,

    id. Agr. 1, 4, 13; 2, 22, 59; id. Fragm. ap. Gell. 13, 24, 6:

    qui manubias sibi tantas ex L. Metelli manubiis fecerit,

    id. Verr. 2, 1, 59, § 154:

    manubias alicui concedere,

    id. Rosc. Am. 37, 108:

    quae (rostra) censor imperatoriis manubiis ornarat,

    id. de Or. 3, 3, 10:

    (Tullus Hostilius) sepsit de manubiis comitium et curiam,

    id. Rep. 2, 17, 31:

    aedem Fortis Fortunae de manubiis faciendam locavit,

    Liv. 10, 46:

    de manubiis captarum urbium templum erexit,

    Flor. 1, 7, 8:

    delubrum Minervae ex manubiis dicavit,

    Plin. 7, 26, 27, § 97:

    sacratas ab Augusto manubias,

    i. e. the temple of Apollo, near Actium, Tac. A. 2, 53; cf. Suet. Aug. 18.—
    B.
    Transf., in gen.
    1.
    Booty, spoils taken from the enemy (ante-class. and post-Aug.; cf. above the passage from Gell. 13, 24, 25), Naev. ap. Non. 138, 17:

    partiri manubias,

    Petr. 79 fin.:

    contenti armorum manubiis,

    Flor. 2, 18, 6. —(The reading manubia machaera, Plaut. Truc. 5, 35, is doubtless corrupt.)—
    2.
    Unlawful gain, plunder:

    ad manubias et rapinas compulsus,

    Suet. Vesp. 16; id. Calig. 41.—
    II.
    In the lang. of augurs, kinds of flashes or strokes of lightning, thunderbolts:

    tres manubias... prima... secunda.. tertiam manubiam, etc.,

    Sen. Q. N. 2, 41, 1:

    fatales,

    Amm. 17, 7, 3:

    Minervales,

    Serv. Verg. A. 11, 259:

    fulminis,

    id. ib. 8, 429; cf. Paul. ex Fest. p. 129, 16; p. 214, 25 Müll.; Mart. Cap. 9, § 896.

    Lewis & Short latin dictionary > manubiae

  • 6 locarium

    lŏcārĭus, a, um, adj. [loco], of or belonging to letting; hence, substt.
    I.
    lŏcārĭus, ii, m., one who first took possession of a seat in the theatre and let it out to one who came later:

    Hermes, divitiae locariorum,

    a famous gladiator, who filled the theatre, and thus brought much gain to those who parted with their seats for hire, Mart. 5, 24, 9.—
    II.
    lŏcārĭum, ii, n., rent paid for a stall to sell goods from, stall-money, stallage, Varr. L. L. 5, § 15 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > locarium

  • 7 locarius

    lŏcārĭus, a, um, adj. [loco], of or belonging to letting; hence, substt.
    I.
    lŏcārĭus, ii, m., one who first took possession of a seat in the theatre and let it out to one who came later:

    Hermes, divitiae locariorum,

    a famous gladiator, who filled the theatre, and thus brought much gain to those who parted with their seats for hire, Mart. 5, 24, 9.—
    II.
    lŏcārĭum, ii, n., rent paid for a stall to sell goods from, stall-money, stallage, Varr. L. L. 5, § 15 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > locarius

  • 8 perduco

    per-dūco, xi, ctum, 3 ( imper. perduce for perduc, Ser. Samm. 40, 754), v. a., lit., to lead or bring through; hence,
    I.
    To lead, bring, conduct, guide a person or thing to any place.
    A.
    In gen. (class.):

    filium illuc,

    Ter. And. 1, 1, 53:

    legiones ad aliquem,

    Cic. Fam. 12, 19, 2:

    comprehensos eos ad Caesarem perduxerunt,

    Caes. B. G. 7, 13; cf. id. B. C. 3, 28:

    legionem in Allobrogas,

    id. B. G. 3, 6:

    Cyrum ad angustias,

    Just. 1, 8, 10:

    nautas ad aequora,

    Luc. 2, 362:

    ad Sullam,

    Suet. Caes. 74:

    in theatrum,

    id. Ner. 13:

    aliquem in conspectum alicujus,

    id. Tib. 65:

    bovem errantem ad stabula,

    Verg. E. 6, 60:

    tauros ad sacrificium,

    Amm. 24, 6.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw over, bring over a woman to the acceptance of a lover:

    huc Tertia perducta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31; Suet. Tib. 45; id. Calig. 25; id. Vesp. 22; Hor. S. 2, 5, 77; Ov. Am. 3, 12, 11; Lact. 6, 17.—
    2.
    To bring, carry, lead, conduct to a place;

    of buildings, ditches, water (esp. freq. in Front.): a lacu Lemano ad montem Juram murum perducit,

    Caes. B. G. 1, 8:

    munitiones ex castellis,

    id. B. C. 3, 44:

    porticum,

    Liv. 35, 10:

    longum opus,

    Luc. 3, 384:

    Appia (aqua) perducta est,

    Front. Aquaed. 6; cf.:

    tum duumviri aquae perducendae creati sunt,

    id. ib. 6; and:

    aquas in urbem perducere,

    id. ib. 7; so,

    Anionem in Capitolium,

    id. ib. 7:

    virginem in agro Lucullano collectam Romam,

    id. ib. 10;

    13 et saep.: navigabilem alveum ex portu in Nilum,

    Plin. 6, 29, 33, § 165.—
    3.
    Of money, to deliver:

    pecuniam,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 80, 2.—
    C.
    Transf.
    1.
    To spread over, bedaub, besmear with any thing ( poet.):

    corpus odore ambrosiae,

    Verg. G. 4, 415; Pers. 2, 55:

    corpus stercore gallinae,

    Ser. Samm. 39, 739:

    artus succo,

    id. 49, 922:

    crusta perducta,

    Scrib. Comp. 237.—
    b.
    To rub out, erase (post-class.):

    si aliquid interleverit, perduxerit,

    Dig. 29, 1, 20:

    nomen in testamento,

    ib. 37, 11, 8; 28, 4, 11.—
    2.
    To take a drink, to drink off or up, to quaff (post-class.):

    cyceonis liquorem, Arn. poët. 5, 175: poculum continuo haustu,

    App. M. 10, 5, p. 240:

    aloë ex aquae cyathis tribus frigidis perducta,

    Scrib. Comp. 135 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to draw out, lengthen, prolong, continue, to bring, carry, guide a person or thing to a certain goal, to a certain period, etc. (class.):

    res disputatione ad mediam noctem perducitur,

    Caes. B. G. 5, 30:

    oppugnatio ad noctem perducta,

    Liv. 36, 23:

    in noctem orationibus perductis,

    id. 38, 51:

    ad tempus tuum,

    Cic. Fam. 10, 1, 2:

    se medicinā usque ad longam senectam,

    Plin. 29, 1, 8, § 15:

    aliquem ex humili loco ad summam dignitatem,

    Caes. B. G. 7, 39; so,

    aliquem ad amplissimos honores,

    Cic. Lael. 20, 73:

    (agri colendi studia) ad centesimum annum,

    id. Sen. 17, 60:

    artem ad magnam gloriam,

    Plin. 35, 9, 36, § 61:

    aliquem ad perniciem,

    Varr. R. R. 2, 3:

    aliquid ad effectum,

    Dig. 33, 1, 7:

    aliquid ad exitum,

    Cic. Inv. 2, 56, 169:

    aliquid ad finem,

    Lucr. 2, 1117:

    eo rem perduxit,

    brought the matter to that pass, Nep. Dion. 5, 6; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7:

    aliquid ad liquidum confessumque,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    To pass, spend:

    noctes,

    Prop. 1, 3, 39.—
    B.
    In partic., to draw or bring over, win over, to persuade, induce (to an opinion or an action, etc.;

    class.): si dictis nequis perduci, ut vera haec credas,

    Plaut. Most. 1, 3, 41:

    perducebam illam ad me suadelā meā,

    id. Cist. 2, 3, 24:

    aliquem ad suam sententiam,

    Cic. Att. 16, 8, 1;

    for which: aliquem in suam sententiam,

    Caes. B. G. 7, 4:

    aliquem ad se magnis pollicitationibus,

    to bring over to one's side, to gain over, id. ib. 6, 11:

    hominem ad HS LXXX.,

    to induce to pay, Cic. Att. 5, 21, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > perduco

См. также в других словарях:

  • Money laundering — is the process of disguising illegal sources of money so that it looks like it came from legal sources.[1] The methods by which money may be laundered are varied and can range in sophistication. Many regulatory and governmental authorities quote… …   Wikipedia

  • money spider — noun : a spider popularly supposed to indicate that the person upon whom it crawls will gain money * * * money spider noun A very small spider supposed to bring luck in money • • • Main Entry: ↑money * * * money spider, a small spider supposed to …   Useful english dictionary

  • Money Game (NES video game) — Money Game Cover art of Money Game Developer(s) SOFEL/Money Management Institute[1] …   Wikipedia

  • Money — Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Money bill — Money Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Money broker — Money Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • money changer — Money Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Money cowrie — Money Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Money of account — Money Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Money order — Money Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Money scrivener — Money Mon ey, n.; pl. {Moneys}. [OE. moneie, OF. moneie, F. monnaie, fr. L. moneta. See {Mint} place where coin is made, {Mind}, and cf. {Moidore}, {Monetary}.] 1. A piece of metal, as gold, silver, copper, etc., coined, or stamped, and issued by …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»